Ikkaku Madarame kontra Edrad Liones

Poprzednia	Zimna Wojna
Równoczesna	Renji Abarai kontra Yylfordt Granz Tōshirō Hitsugaya kontra Shawlong Koufang ‎ Rangiku Matsumoto kontra Nakeem Grindina Ichigo Kurosaki kontra Grimmjow Jaegerjaquez
Następna	Trening Visoredów
Ikkaku Madarame kontra Edrad Liones
Konflikt	Inwazja Arrancarów
Data	7 września
Miejsce	Karakura, Świat Ludzi
Rezultat	Ikkaku Madarame jest zwycięzcą
Kombatanci
Ikkaku Madarame
Edrad Liones
Techniki i umiejętności
Zanjutsu Zanpakutō (Shikai, Bankai)
Walka wręcz Hierro Resurrección
Poniesione szkody
Ikkaku jest poważnie ranny
Edrad zostaje zabity

Ikkaku Madarame kontra Edrad Liones to jedna z walk, która odbyła się w trakcie Inwazji Arrancarów na Karakurę.

Prolog

Gdy Grimmjow i jego Fracción pojawili się w Karakurze, wyczuli kilka źródeł energii duchowej. Grimmjow rozkazał podwładnym zabić każdego, kto przejawiał choćby szczątkowe ilości energii duchowej. Arrancarzy rozdzielili się, po czym zostali namierzeni przez Shinigami. Następnie każdy napotkał swojego przeciwnika.

Bitwa

Plik:KeigoWithIkkaku.jpg

Przestraszony Asano

Zaraz po tym, jak Di Roy Rinker został pokonany przez Rukię, pozostali Fracción Grimmjowa powiedzieli, że był do niczego i nie zasługiwał na bycie Arrancarem. Edrad, który napotkał Ikkaku i Yumichikę stwierdził, że ten, kto go pokonał, miał niewiarygodne szczęście, ale oni dwaj nie mają go wcale.

Kiedy Keigo Asano wracał do domu od automatu z napojami, tuż przed nim z chmury pyłu wyłonił się zakrwawiony Ikkaku, a zaraz po nim Edrad. Trzeci oficer 11. Oddziału zaproponował przerażonemu Asano, że gdy uratuje mu życie, ten użyczy jemu i Yumichice miejsca w domu. Keigo stwierdził, że to Ikkaku jest jedną nogą w grobie, ale gdy ten groźnie na niego spojrzał, natychmiast przystał na propozycję.

Ikkaku zapytał o nazwisko Arrancara. Ten zaczął od zdradzenia numeru, jednak powstrzymał się i odmówił zdradzenia nazwiska komuś, kto według niego i tak nie nacieszy się tą wiedzą długo, bo zaraz zginie. Shinigami powiedział mu, że powinien się przedstawić z samej uprzejmości, żeby ginący mógł chociaż wiedzieć, kto przyniósł mu śmierć i sam zdradza mu swoje nazwisko.

Gdy Ikkaku próbował zranić Edrada, zapytał go, czemu ten nie wyjmie swojego Zanpakutō i czy przypadkiem nie nosi go na pokaz, Arrancar powiedział, że wystarczy mu jego twarda jak żelazo skóra, która chroni go przed obrażeniami. Wtedy Ikkaku z zaskoczenia zaatakował go pochwą swojego Zanpakutō, zmuszając Arrancara do wyjęcia swojego miecza. Edrad wyrzucił Ikkaku, że ten nie uwalnia swojego Zanpakutō, na co Ikkaku odpowiedział, że i tak zmusi do tego Edrada.

Przerażony Keigo zadał sobie pytanie, kim w ogóle są ci goście. Yumichika odpowiedział mu, że Ikkaku się przecież przedstawił. Asano zapytał go, czemu nie pomoże Ikkaku, a Shinigami odpowiedział mu, że przecież nie będzie odbierał mu radości walki, a nie wtrącanie się w walki swoich towarzyszy to jedna z zasad 11. Oddziału.

Tymczasem Edrad rozpracował technikę Ikkaku i próbował go dzięki temu wykończyć, jednak dał się zaskoczyć, gdy ten przerzucił Zanpakutō i jego pochwę między rękami i skontrował, raniąc Edrada w twarz i uszkadzając jego maskę. Zaraz po tym Arrancar doszedł do wniosku, że to szalone posunięcie, a Ikkaku próbuje wyciągnąć z ich walki tyle radości, ile się da i wbrew wyglądowi, nie ma w sobie nic z taktyka, a swoją grę przypłaci życiem.

Ikkaku wyjął sobie z ust dwa zęby wybite przez Edrada i rzekł, że musi załatwić sobie nowe. Powiedział do Edrada, że ciekawym pomysłem było skupienie Reiatsu w dłoni. Zapytał, czy mogą już zacząć drugą rundę i powiedział, że zaczął się już przyzwyczajać do ruchów Arrancara i że po pięciu-sześciu atakach zmusi go do uwolnienia Zanpakutō.

Edrad stwierdził, że pomylił się co do Ikkaku i że dla kogoś jego pokroju to, czy uwolni Zanpakutō jest niezbyt ważne, bo i tak nie zmieni to rezultatu. Ikkaku zapytał Arrancara, czy te słowa znaczą, że docenił jego siłę. Edrad odpowiedział, że wręcz przeciwnie i że kochający walczyć idiota jak Ikkaku, jak by się nie starał, jego działania pójdą na marne, oraz że należy do takiego typu, z jakim Edrad nie skończy walczyć, póki nie przemieli wszystkich jego kości. Powiedział też, że sprawi, by Ikkaku nie miał już szansy nacieszyć się walką z żadnym Arrancarem.

Volcánica, Resurrección Edrada

Wtedy Edrad uwolnił swoje Zanpakutō, którego forma bardzo zaskoczyła Ikkaku. Edrad postanowił podążyć zwyczajem Ikkaku i wyjawił swoje nazwisko temu, kogo zamierza zabić. Postanowił też wytłumaczyć, jak działa uwolnienie Zanpakutō Arrancarów – pieczętują cząsteczki swoich zdolności w formie miecza, zupełnie inaczej, niż robią to Shinigami, oraz że w chwili uwolnienia uwalniają swoją prawdziwą moc i formę. Powiedział także, że zaraz pokaże Ikkaku swoją prawdziwą moc, po czym brutalnie go zaatakował.

Yumichika postanowił skontaktować się z centralą. Wytłumaczył, że Arrancarzy stanowią dużo większą siłę, niż się spodziewano, oraz poprosił o odseparowanie strefy w promieniu 30 metrów od Ikkaku oraz innych Shinigami, na wypadek takiego samego przypływu mocy u ich przeciwników. Poprosił też o przygotowanie ceremonii pogrzebowej dla Ikkaku.

Tymcasem Edrad bezlitośnie bił Ikkaku, mówiąc, że możliwości Arrancara w uwolnionej formie są kilkakrotnie wyższe, a każdy, kto posiada energię duchową poczuje, czego właśnie doświadcza Ikkaku. Wtedy Shinigami wrócił do siebie i uwolnił swoje Shikai. Próbował zaatakować, jednak został brutalnie powstrzymany przez Edrada i spadł na ziemię. Edrad pochwalił Ikkaku. Gdy miał zamiar zadać ostatecny cios, Ikkaku zablokował go plecami.

Ikkaku powiedział, że między nimi dwoma nie ma różnicy mocy, nie chciał po prostu by inni się o „tym” dowiedzieli. Powiedział też, że nie chce „tego” używać, bo to nie fair. Polecił Edradowi, by przypatrzył się uważnie, jednak by nikomu nie mówił o tym, co zobaczy i krzyknął „Bankai!” na znak, że zamierza uwolnić ostateczną formę swojego Zanpakutō.

Ryūmon Hōzukimaru, Bankai Ikkaku

Nagle wszystko dookoła otoczył wir reiatsu. Przerażony Keigo zapytał, co się dzieje, zaś Yumichika spokojnie powiedział, że Ikkaku w końcu zdecydował się użyć Bankai. Zaskoczony Edrad zapytał, czy to właśnie jest Bankai, a Ikkaku tylko przytaknął z uśmiechem na ustach.

Edrad przyznał, że Bankai Ikkaku to naprawdę coś, ten zaś odpowiedział, że nie potrzebuje komplementów i że nie uwolnił jeszcze reiatsu godnego pochwały, a to, czy będzie jej godne będzie zadecydowane w chwili śmierci Edrada.

Ikkaku i Edrad wrócili do walki. Edrad zaatakował, jednak Ikkaku skonfrontował i rozciął dłoń jego Volcániki, co mocno zaskoczyło Arrancara, po czym zaatakował z góry i niemal odciął Edradowi ramię, którym się osłonił. Edrad zaatakował ogniem, jednak Ikkaku odparował atak.

Ranny Edrad zaczął rozmyślać o cechach Bankai przeciwnika. Stwierdził, że nie opiera się ono na Kidō, ani nie zwiększa szybkości czy możliwości obronnych Ikkaku, za to zwiększając szalenie jego ofensywę. Doszedł do wniosku, że tak przeładowany energią musi być wrażliwy na presję. Gdy Ikkaku przygotowywał się do kolejnego ataku, Edrad stwierdził, że wciąż ma szanse, jeśli wzmocni swoją energię, nim Shinigami znów przetnie jego rękę do poziomu powyżej Ikkaku i zmiażdży go.

Ikkaku kontra Edrad

Edrad doszedł też do wniosku, że skoro to walka siła kontra siła, nie ma powodu, by przegrał. Zauważył jednak, że Reiatsu zawarte w Bankai Ikkaku wciąż rośnie. Ikkaku zauważył, że Edrad już wie i wytłumaczył, że traktuje swoje Zanpakutō zupełnie inaczej niż Arrancarzy. Zamiast cały czas spać i być nagle budzonym, co czyni sprawy trudniejszymi, Zanpakutō Ikkaku ma cały czas oczy otwarte. Ikkaku powiedział, że gdy smok wyryty na Zanpakutō cały zapełni się czerwienią, osiągnie ono swoją maksymalną moc niszczenia. Właśnie wtedy smok stał się całkowicie czerwony, a Ikkaku zaprosił Edrada do walki, po czym ich moce się zderzyły.

Następstwa

Z chmury powstałej w wyniku zderzenia na ziemię spadło jedno z ostrzy Ryūmon Hōzukimaru, co Ikkaku skwitował krótko i niewybrednie, po czym opluł się krwią i też spadł na ziemię. Edrad uśmiechnął się i wspomniał jego imię. Z wyrwanym lewym ramieniem i bokiem stwierdził, że to dobrze, że o nie zapytał, po czym martwy spadł na ziemię.

Ledwie żywy Ikkaku przypomniał sobie o przegranej walce z Zarakim oraz o tym, jak błagał go, by go zabił, a Kenpachi odpowiedział, że nie jest zainteresowany zabijaniem słabeuszy, który nie są nawet w stanie walczyć. Gdy Ikkaku zapytał, czy ten robi sobie z niego jaja, ten złapał go za kołnierz i odpowiedział, że to Ikkaku robi sobie jaja, skoro najpierw chce walczyć, a potem błaga o śmierć i że najpierw powinien zginąć, dopiero potem uznać porażkę. Powiedział też, że powinien żyć, by zabić tego, któremu nie udało się go zabić. Kenpachi przyznał, że w walce z Ikkaku nie szedł na łatwiznę i powtórzył to, co powiedział wcześniej i odpowiedział, gdy Ikkaku zapytał go o nazwisko.

Następnie przypomina sobie, jak odmówił Renjiemu przyjęcia tytułu kapitana, chociaż ten go o to błagał i twierdził, że nikt inny nie załata dziury po Sōsuke Aizenie i pozostałej dwójce lepiej niż Ikkaku, zwłaszcza, że żaden inny wicekapitan nie umie posłużyć się Bankai. Ikkaku przypomniał wtedy Renjiemu, co powiedział mu, gdy uczył go walczyć – o tym, że tylko on i Yumichika wiedzą o jego Bankai tylko dlatego, że gdyby to się rozniosło, natychmiast inni proponowaliby mu tytuł kapitana, gdy on chciał pozostać wierny Kenpachiemu.

Gdy skończył już wspominać, doczołgał się do Yumichiki zostawiając za sobą pas krwi. Ten rzekł, że wiedział, że Ikkaku przeżył. Ikkaku zaś odpowiedział, że to nic dziwnego.